Bijdrage: Uitgangs­punten Woon­ak­koord (eerste bespreking)

Voorzitter,

We hebben akte genomen van de opbrengst van de commissie te komen tot een set van uitgangspunten voor het nieuwe woonbeleid.

De zogenoemde ‘aanzet tot gesprek over uitgangspunten’ gaat feitelijk over de Grote Terugkeer van volkshuisvesting als algemene noemer van het nieuwe stedelijk woonbeleid. Het staat er wel niet, maar toch weer wel. Zo wordt artikel 22 van de Grondwet aangehaald die als volgt luidt: “Bevordering van voldoende woongelegenheid is voorwerp van zorg der overheid.” Feitelijk gaat dat over volkshuisvesting. Sturen op betaalbare en bereikbare woningen voor alle Rotterdammers geeft daar invulling aan.

De Rotterdammers maken het volk. Dat maakt volkshuisvesting par excellence een begrip dat uitgaat van publieke waarde, namelijk bevordering van voldoende woongelegenheid en dat dus kan buigen op een regisserende overheid. Zie punten 1 en 2 uit de notitie.

Voorzitter, waarom dopen we het ietwat non-descripte begrip van ‘Woonakkoord’ niet om tot ‘Manifest voor volkshuisvesting’? Met de voorliggende aanzet neemt de gemeenteraad namelijk duidelijk positie. We zijn er in de raad weer voor alle Rotterdammers.

Blijft wel over de noodzaak om woonbeleid te baseren op eerlijke cijfers. Wonen is een waardengedreven debat met de S van solidariteit als middelpunt, maar bewijslast over onze koers is voornamelijk een kwantitatieve exercitie. De afgelopen jaren hebben we te vaak debat moeten voeren over het waarheidsgehalte aan vraag- en aanbodzijde van wonen. Daar moeten we van af.

Het college heeft al aangegeven zich te willen aansluiten bij een landelijke definitie voor wat moet doorgaan als sociale huurwoning. Zoals bij u bekend zijn de meeste Rotterdammers daarop aangewezen. Voor de vergelijkbaarheid tussen gemeenten is het hanteren van een landelijke definitie logisch, maar we weten vooralsnog niet hoe die eruit komt te zien. We dénken te weten dat een sociale huurwoning minstens 25 jaar in deze prijsklasse zit, dat ‘ie wordt toebedeeld aan iemand van de doelgroep en dat de aanvangshuur onder de liberalisatiegrens ligt.

Dat klinkt mooi, maar is het genoeg? Zegt het iets over de kwaliteit en omvang van de woningen? Iets over huurdersbescherming, dus: al dan niet toestaan van tijdelijke contracten? Over woningen die gedurende de contractduur boven de liberalisatiegrens uitkomen, zoals nu van toepassing op zo’n dertienhonderd woningen in onze stad? We weten het niet. Wat gebeurt er als een particuliere verhuurder van sociale woonruimte binnen de termijn van 25 jaar alsnog besluit te gaan liberaliseren? Gaan we dan met terugwerkende kracht het aandeel particuliere huur terugbrengen? We weten het simpelweg niet.

Wat we wel weten, is dat het met deze mogelijke definitie over en uit is voor sociale koop. WOZ-waarde wordt geen criterium. We willen van de wethouder horen dat zij dit ook doorheeft, over twee weken in de bestuurlijke reactie op het woonakkoord.

Voorzitter, als het college zich wil conformeren aan de definitie van sociale huurwoning, is het evenzeer van belang dat zij ook eerlijk is over de omvang van de doelgroep. Niet alleen hom of kuit over aanbod, maar ook over vraag. Dat betekent dat statushouders, uitstromers van intramuraal wonen en natuurlijk onze studenten worden meegeteld als vragers van sociale huur. Als wij lezen dat de doelgroep voor huur van sociale woonruimte in aanmerking moet komen, dan lezen wij: in principe moet iedereen uit de doelgroep kunnen meedingen naar een sociale huurwoning die een nieuwe huurder krijgt. Dat neemt niet weg dat sommige woningen worden gereserveerd voor bijvoorbeeld senioren of jongeren. Maar wat blijft is dat de wens tot eerlijkheid en overzichtelijkheid aan de aanbodzijde óók moet gelden voor de vraagzijde. Graag duidelijkheid van de wethouder in de bestuurlijke reactie.

Tot zover voorzitter.

--

Klik hier voor de uitzending van de vergadering op het raadsinformatiesysteem van de gemeenteraad van Rotterdam.