Bijdrage: Cultuurplan 2021-2024. Stad in transitie, cultuur in veran­dering

Voorzitter,

Rotterdam blijft worstelen met het stadsmuseum. Eerst moest Museum Rotterdam noodgedwongen uit het Schielandshuis verhuizen, per adviesronde door de tijd heen werd de subsidie al gekort en nu kan het bijna niet anders dan dat de locatie in het Timmerhuis moet sluiten. Wij vinden het jammer als dit gebeurt. Dat dit gebeurt. Een stad als Rotterdam met een gewogen geschiedenis en demografische ontwikkeling als de onze kan niet zonder een instelling die het verhaal van de stad vertelt.

Nu gaat het college voor de komende vier jaar een kwartiermaker aanstellen die moet gaan kijken of er ergens een plekje voor het museum is. Waarom vragen we het museum zelf niet waar en hoe ze haar toekomst ziet? En trek ook lering uit de huidige locatie van het museum, voorzitter. Het Timmerhuis ademt geen museale functie uit. Elk ander museum had het daar minder goed gedaan.

Wat wij missen in het cultuurplan is het verhaal van de stad. Dat is er niet. Een museum is veel meer dan een gebouw. Met de sluiting van Museum Rotterdam worden kennis, kunde en ervaring bij het grof vuil gezet. Waar blijven de medewerkers die onze stadsgeschiedenis tot in de haarvaten kennen? De collectie van Museum Rotterdam blijft nu goeddeels in het depot, want er is geen garantie dat samenwerking met andere instellingen in de komende periode van de grond komt. Een collectie opsluiten, dat is absurd. Wij roepen het college daarom op nu echt werk te maken van het verhaal van de stad. Want overal in de wereld vragen mensen zich nu af waar ze vandaan komen, wat hen bindt en hoe ze hun eigen omstandigheden kunnen duiden door stedelijke ontwikkeling.

In dat licht hebben wij ons verbaasd over de voorzitter van de RRKC, die in juni in het NRC liet optekenen: “Museum Rotterdam, zoals het nu is, zoals het nu heet: klaar mee.” Wij vinden dit geen pas hebben. Het is een politiek oordeel en daar is de RRKC niet voor.

Het voorliggende plan is nu de eerste keer dat wij formeel ons oordeel mogen geven over de Rotterdamse Culturele Basis. Wij vinden het jammer dat het college louter kwantitatieve criteria heeft opgenomen waarmee slechts acht instellingen zijn ‘gevonden’. De criteria zeggen niets over vertegenwoordiging van genres of disciplines, of diversiteit in makers en cultuurconsumenten. Ter vergelijking: in de Amsterdamse tegenhanger van het cultuurplan zitten er 21 instellingen in hun culturele basis, en in die stad wordt er ook basisinfrastructuur toegerekend aan negen culturele functies – precies wat een stad nodig heeft. Inderdaad, culturele diversiteit, en dat verspreid over wat zij ziet als de meerpolige stad. Ziet het college ook niet in dat de Rotterdamse Culturele Basis haaks staat op inclusiviteit? In dat opzicht laat het advies van de RRKC zich niet ondubbelzinnig lezen.

Voorzitter, verder lazen wij op bladzijde 8 van het cultuurplan dat de subsidies niet kunnen worden gebruikt voor huisvestingslasten. Die snappen wij niet zo goed. Huisvestingslasten nemen in omvang toe, gebruik van de subsidie om die stijgende lasten te dekken lijkt onontkoombaar. Wordt het straks verboden voor instellingen om subsidiegeld in te zetten voor huisvestingslasten? Hoe gaat u dit na?

Tot slot nog twee vragen. De eerste vraag: wat verwacht de wethouder van de instelling Stichting Boijmans van Beuningen in de komende cultuurplanperiode? Het hoofdgebouw is de komende vier jaar dicht. En het gesteggel met Boijmans op Zuid heeft aangetoond dat het transitieprogramma van deze instelling niet in beton gegoten is. De tweede vraag: het college kondigt metatoezicht aan in het begin van volgend jaar over naleving van de Code Culturele Governance bij de cultuurplaninstellingen. Is dit een openbare rapportage?

Tot zover, voorzitter.

--

Klik hier voor de uitzending van de vergadering op het raadsinformatiesysteem van de gemeenteraad van Rotterdam.